Το άρωμα δεν ήταν θέμα φαντασίας.
Όλοι έβλεπαν το ερωτικό του στοιχείο
κι όχι το ιερό του.
Εκτός από τους πιστούς.
Κι αυτή το ήξερε.
Δεν ήξερε πώς να τον περιποιηθεί
ενώ έβλεπε όλες τις θυσίες του
όταν οι άλλοι κοίταζαν μόνο τα θαύματα.
Τον πρόσεχε με κάθε τρόπο.
Διότι ήξερε τι είχε κάνει
και τι θα έκανε.
Έτσι το άρωμα δεν αποτελούσε εξαίρεση
λόγω πολυτέλειας,
ήθελε απλώς να ξέρει
​ότι θα ήταν μαζί του
ακόμα και μετά
όταν θα το είχε περισσότερο ανάγκη
πριν την επαναφορά.
Έτσι όταν την κατηγόρησαν,
ακόμα κι οι πιο πιστοί,
εκείνος την προστάτεψε
και τους απέδειξε πόσο δίκιο είχε
όταν έκανε αυτήν την πράξη
που κανείς πια δεν θα ξεχνούσε.