Ποιοι έβλεπαν τα κεριά
σαν σταγόνες φωτός
που δεν έπεφταν
αλλά πολλαπλασιάζονταν
την ώρα της ανάγκης
επειδή προερχόντουσαν από το ιερό.
Δεν ήταν κάποιο εργαλείο
που θα τον είχε καταδικάσει
αλλά μια ενίσχυση της πίστης
που δεν σταματούσε πάνω στα εμπόδια
γιατί ήξερε πόσο σημαντικές ήταν
όλες οι αποστολές που είχε κάνει
αλλά κι οι επόμενες.
Κάθε ημέρα ήταν σημαντική
γιατί μπορούσε να είναι η ημέρα της σωτηρίας
για κάποια άγνωστη ψυχή
που ανακάλυπτε την αξία της ουσίας,
χωρίς να έχoυν φοβίες κι ενδοιασμούς
οι πιστοί γίνονταν επέκταση της πίστης.
Έτσι περνούσαν από το έχω στο είναι
για να συνεχίσουν και πιο πέρα
τη διάδοση του φωτός
ξεπερνώντας κάθε κοινωνικό και ατομικό εμπόδιο
για να ενισχύσουν την Αγάπη της Ανθρωπότητας.