Ήταν αδιανόητο
για κάποιον που δεν ήταν πιστός
να καταλάβει την ουσία της μεταμόρφωσης
διότι δεν ήταν μόνο η αλλαγή του κύκλου
από τον θάνατο της ύπαρξης
και την αρχή της ζωής.
Διότι μετά υπήρχε κι η μεταλαβιά του φωτός
που συνέχιζε την αφύπνιση και εσωτερικά
αφού η πίστη ήταν πια το είναι
κι όχι μόνο το έχω.
Δεν ήταν πια κατοχή
αλλά απελευθέρωση
που προερχόταν από την πράξη του ελεύθερου.
Αυτό το θαύμα ζούσε η πίστη
αφού έπινε την τεράστια προσφορά.
Κι αυτό δεν το έκανε καμιά θρησκεία
και καμιά ιδεολογία όσο ισχυρές κι αν ήταν.
Διότι δεν είχαν μέσα τους
την Αγάπη της Ανθρωπότητας
που αλλάζει τα πάντα.
Αυτό ζούσε κι ήξερε ακριβώς
πόσο θεμελιακό ήταν
αφού ήταν φως πάνω σε χρυσό.