Στην αρχή πίστευαν
ότι η ουσία ήταν να είναι πάντα μπροστά
αλλά αυτό το έκανε μόνο όταν όλοι φοβόντουσαν
να προχωρήσουν μπροστά
χωρίς προστασία
αλλιώς η θέση του ήταν πίσω τους
για να τους σπρώξει
και να μην μείνει κανένας πίσω,
κανένας κάτω.
Συνεχώς μπροστά ήταν η απαίτηση του Χρόνου
λόγω ανάγκης της Ανθρωπότητας
κι η ανάδραση ήταν η αγάπη του.
Έτσι δεν μπορούσε να περιοριστεί.
Ήταν ωκεανός που πρόσεχε κάθε σταγόνα
αφού ήταν και μέσα της.
Πρόσεχε όλα τα νησιά
που ήταν εκ φύσης απομονωμένα
σαν τις ψυχές
αλλά μόλις έβλεπαν το φως του
ήξεραν ότι θα ήταν πάντα
στο πλευρό τους
για κάθε ανάγκη τους
διότι ήταν μέσα του η φύση
της σωτηρίας
ακόμα κι αν δεν τον περίμεναν
με αυτόν τον τρόπο αρχικά.