Αν κάποιος έβλεπε τους ανθρώπους
σαν τα σώματα των ψυχών,
ήταν αυτός.
Και γι’ αυτό μιλούσε στις ψυχές.
Όσοι διαβάζουν μόνο το εξώφυλλο ενός βιβλίου
δεν το διαβάζουν.
Ήθελε να έχουν επαφή με την ουσία
κι αυτή δεν μπορούσε να είναι απλώς ένα ίχνος
αλλιώς ήταν πίνακας κι όχι φρέσκο
όπου μπορείς ν’ αφήσεις το αποτύπωμά σου
όταν δοκιμάζεις να δεις
αν είναι όντως φρέσκο.
Είχε και τέτοιες ανάμεσα
στους δικούς του που είχαν αφήσει το στίγμα τους
διότι δυσκολεύτηκαν να πιστέψουν στην αρχή.
Αλλά δεν τους κρατούσε καμιά κακία
αφού είχε αμισεία.
Το πιο σημαντικό ήταν
ότι είχαν εξελιχθεί
κι είχαν έρθει στο πλευρό του
μετά από την αλλαγή φάσης
για να ζήσουν μαζί
και την αλλαγή κύκλου
της βαθύτητας.