Μελπομένη: Παλεύω με την πυκνότητα της γραφής σας.
Δάσκαλος: Είναι απλώς η υπογραφή μου.
Μελπομένη:Εννοείτε το στίγμα σας.
Δάσκαλος: Το ίχνος μου.
Μελπομένη: Γιατί είναι τόσο πολύπλοκο;
Δάσκαλος: Επειδή είναι αναγκαίο.
Μελπομένη: Για ποιον;
Δάσκαλος: Για την Ανθρωπότητα και τον Χρόνο.
Μελπομένη: Άρα απαιτεί υπερβάσεις.
Δάσκαλος: Δεν απαιτεί τίποτα. Είναι άνοιγμα.
Μελπομένη: Αλλά αυτό το άνοιγμα μοιάζει με άμυνα.
Δάσκαλος: Είναι για την προστασία.
Μελπομένη: Και τη διάρκεια;
Δάσκαλος: Είναι θέμα ανθεκτικότητας.
Μελπομένη: Δηλαδή;
Δάσκαλος: Η γραφή δεν είναι μόνο για τώρα.
Μελπομένη: Για το μέλλον;
Δάσκαλος: Για τους επόμενους και …
Μελπομένη: Το παρελθόν;
Δάσκαλος: Τους προηγούμενους…
Μελπομένη: Γι’ αυτό ενσωματώσατε τους Albert Camus και Fiodor Dostoievski.
Δάσκαλος: Ήταν το πρέπον.
Μελπομένη: Σίγουρα!
Δάσκαλος: Καλώς.