– Είχα ακούσει για το αυτό, το εγώ και το υπερεγώ.

Δεν ήξερα ότι υπάρχει το υπερόν.

Βέβαια δεν έχει καμία σχέση

με κάποια ψυχολογική προσέγγιση.

Είναι καθαρά φιλοσοφική οντολογία.

Τι να πω

ότι κανένας δεν μου το είπε.

Τσάμπα τόσες σπουδές…

Γεμίζουμε τη ζωή μας με κενά και τη μετατρέπουμε σε ύπαρξη.

Πηγαίνουμε κάθε μέρα σε μια δουλειά

που μας αδειάζει λέμε.

Αλλά ποτέ δεν γεμίσαμε.

Αυτό είναι το παράδοξο.

Ποτέ δεν μιλούμε ουσιαστικά

διότι δεν μας ενδιαφέρει η ουσία.

Μπορεί και να μας τρομάζει, ποιος ξέρει;

Φοβόμαστε να πούμε

την αλήθεια

στον εαυτό μας.

Κρυβόμαστε πίσω από το φαίνεσθαι

για να μη δούμε

ότι δεν έχουμε υπόσταση

και πνιγόμαστε

μέσα στα κοινωνικά προβλήματα.

Αλλά η Ανθρωπότητα είναι εκεί.

Ανεξάρτητη από εμάς.

Ανεπηρέαστη από τις μόδες.

Λειτουργεί και ζει ως υπερόν

και τίποτα λιγότερο.

Το κατάλαβα μόνο τώρα.

Αλλά είναι μια αρχή

δεν είναι αργά

και τώρα ζω.

Δεν ξέρω τι άλλο να πω.

Αυτά σκέφτηκα για την απολογία μου.