Μην κατηγορείς κανέναν για αυτό που δεν κάνεις για τις ψυχές που δεν αντέχουν την πίεση των κοινωνιών. Οι ψυχές είναι της Ανθρωπότητας και δεν βλέπουν γιατί να αποδεχθούν την κοινωνική σκλαβοσύνη για να είναι συμβατές με αυθαίρετα δόγματα και κανονισμούς που τις καταπιέζουν. Το πρέπον των ψυχών δεν έχει καμία σχέση με τα κοινωνικά πρέπει. Οι ψυχές θέλουν να σωθούν και προσπαθούν με κάθε τρόπο να απελευθερωθούν από αυτά τα δεσμά αλλά συχνά δεν τα καταφέρνουν όχι επειδή είναι μάταιο αλλά γιατί δεν συνάντησαν τον σωτήρα τους. Και γι’ αυτό το πρέπον των ψυχών είναι να σωθούν. Αυτή η εξωτερική παρέμβαση δεν είναι κατανοητή από όλους ενώ είναι το ανάλογο του κεριού που ανάβεις με το κερί σου όταν είναι η Ανάσταση. Απλώς αυτό το κάνεις επειδή το κάνουν όλοι οι άλλοι. Αλλά για να ζήσουν οι ψυχές πρέπει να το κάνεις κάθε φορά που τις συναντάς ακόμα κι αν είσαι ο πρώτος που θα κάνει την κίνηση.