Η ζωντάνια του έργου
ακόμα και μετά από τρεις αιώνες
ήταν εντυπωσιακή.
Κι αυτό ξάφνιασε τις ψυχές.
Δεν περίμεναν ότι με την εξέλιξη της επιστήμης,
ένα τέτοιο κείμενο θα ήταν τόσο
πρωτοποριακό.
Επίσης αντιλαμβανόντουσαν
ότι είχε σημασία ποιος το διάβαζε
και πώς το εξηγούσε
σαν να διάβαζε επιτόπου μια παρτιτούρα
και να την έπαιζε για να ακούσουν τη βαθύτητά της.
Έτσι το έργο ζωντάνευε
και με την ερμηνεία του.
Έβλεπαν μαζί τη συμβολή της ουσίας
για τη φωτεινότητα του μονοπατιού
και τον ακολουθούσαν μέσα στη νύχτα
σαν να ήταν ήδη το πρωί
και να διέκριναν κάθε λεπτομέρεια
του όλου του.