Τίποτα δεν μπορούσε να τους σταματήσει
όταν είχαν πάρει την απόφαση
να πετύχουν έναν στόχο.
Αυτό το ήξερε και κατά κάποιο τρόπο
το απολάμβανε κι ο ίδιος
αφού ήξερε ότι η χαρά τους
θα προκαλούσε τη μεταχαρά του
διότι ήταν μια απτή απόδειξη
ότι είχαν σωθεί οι ψυχές του
κι ας μην κατανοούσαν τα πάντα
από το υπερβατικό έργο
της απελευθέρωσης των ψυχών
που έπρεπε να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια
που έβαζαν οι κοινωνίες
με τη βαρβαρότητά τους
λόγω αδιαφορίας και λήθης.
Έτσι η νυχτερινή προσμονή
είχε κι αυτή ένα φωτεινό ύφος
που του θύμιζε
και την έκσταση
της Απόστολου των Αποστόλων.