Το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε με την ανάφλεξη που έχει γίνει στη Μέση Ανατολή, είναι ότι τα πράγματα, όχι μόνο δεν αλλάζουν με τους υδρογονάνθρακες, αλλά ουσιαστικά ενισχύονται. Άρα βλέπουμε ας πούμε εταιρείες, όπως την Transocean που είχε αγοράσει την Ocean Rig να έχει τώρα τα γεωτρύπανά της στη συντήρηση, γιατί είναι σε ετοιμότητα και περιμένει να πιάσει δουλειά, σε διάφορες αποστολές, που αφορούν την εξόρυξη φυσικού αερίου ή ακόμα και πετρελαίου. Πρέπει ακόμα να καταλάβουμε, ότι για τα δικά μας τα δεδομένα, ειδικά στο Ιόνιο και νοτιοδυτικά της Κρήτης, έχουμε περιπτώσεις που ενδιαφέρουν πάρα πολύ, όχι μόνο τους ανθρώπους που βρίσκονται ήδη  σε αυτά τα προγράμματα, αλλά και την αγορά. Αυτό σημαίνει τι πρακτικά, σημαίνει ότι αυτός που θέλει να παίξει σε αυτήν την περιοχή πρέπει απλώς να το κάνει τώρα. Με ποια έννοια; Εφόσον υπάρχει μια ζήτηση, εφόσον  υπάρχει μία αύξηση της ζήτησης, εφόσον ξέρουμε ότι για τα 20-30 χρόνια, τουλάχιστον το 40% με το 50% της απαιτούμενης ενέργειας, από την ανθρωπότητα, θα είναι ακόμα μέσα στο πλαίσιο των υδρογονανθράκων. Πρέπει να καταλάβουμε ότι είναι ένα παράθυρο το οποίο είναι μεγάλο, το οποίο πρέπει να αξιοποιήσουμε και ένας τρόπος να το κάνουμε είναι πολύ απλά να προχωρήσουμε στα θαλάσσια οικόπεδα που έχουμε ήδη δηλώσει, ανακοινώσει και βρίσκονται σε φάση  διαγωνισμού, έτσι ώστε να περάσουμε στο στάδιο της γεώτρησης και στη συνέχεια, της εξόρυξης και της αξιοποίησης. Είναι πάρα πολύ, λοιπόν σημαντικό, να το δούμε ότι τώρα γίνεται και όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά άλλες εταιρείες είναι  σε αυτό τον προγραμματισμό, ο οποίος έχει μία τεράστια αξία και τεράστια σπουδαιότητα για μας, γιατί είναι ένας τρόπος, να αλλάξουμε και την γεωοικονομία μας και κατά συνέπεια τη γεωπολιτική μας, έτσι ώστε να είμαστε αναβαθμισμένοι.