Είναι δυστυχώς πολύ λίγοι που συνδυάζουν τα γεγονότα της 28^η Οκτωβρίου με την απελευθέρωση της Ελλάδας και ουσιαστικά την επαναφορά των Δωδεκανήσων, στην κυριαρχία της Ελλάδος. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό που γίνεται μεταξύ του 1940  για να φτάσουμε τελικά στο 1947, με τη συνθήκη Βερσαλλιών, που θα μας επιτρέψει να έχουμε και πάλι τα Δωδεκάνησα εντός της Ελλάδος, χρειάστηκαν πολλές θυσίες, χρειάστηκαν πολλές αντιστάσεις, θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να είχαμε δεχτεί  το Ultimatum των Ιταλών, να είχαμε καταλάβει τι θέλουν  ακριβώς οι Γερμανοί, να μην είχαμε παλέψει με αυτόν τον τρόπο, που ήταν παραδειγματικός, ακόμα και για τον Τσώρτσιλ εφόσον είπε, ότι οι ήρωες παλεύουν σαν τους Έλληνες. Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε όσοι πιστεύουν, ακόμη και τώρα, ότι δεν υπήρχε λόγος να πούμε – ΟΧΙ – εκείνη την εποχή, μάλλον ξεχνούν ότι ζουν σε μία χώρα, που είναι το αποτέλεσμα από αυτό το ΟΧΙ, γιατί άμα είχαμε πει ναι, το μόνο σίγουρο είναι τα Δωδεκάνησα δεν θα ήταν στην Ελλάδα. Άρα, άμα το σκεφτούμε λοιπόν πιο ορθολογικά πρέπει να καταλάβουμε ότι η αρχή του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, που ξεκινάει το ’39, μπορεί να μη μας επηρέασε αμέσως, γιατί σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής το πεδίο μάχης, ήταν αλλού και με πολλαπλό τρόπο, αλλά ήταν σημαντικό, ουσιαστικά για τις Δυνάμεις του άξονα, να έχουν πρόσβαση στην Ελλάδα, όχι μόνο επειδή ήταν η Ελλάδα, επειδή ήταν η χερσόνησος του Αίμου, ούτε η Μεσόγειος αλλά επειδή ήταν μια ασφαλιστική δικλείδα έτσι ώστε να κάνουν μία επίθεση και στη Ρωσία και να μην έχουν οι σύμμαχοι μέσω της Κρήτης, πρόσβαση στις δεξαμενές της Ρουμανίας, οι οποίες θα τροφοδοτούσαν την επίθεση των Γερμανών εναντίον της Ρωσίας. Άρα έχουμε ένα πολλαπλό παίγνιο, που παίζεται εκείνη την εποχή και πρέπει να καταλάβουμε ότι άμα εμείς δεν είχαμε αντισταθεί, δεν θα είχαμε τα οφέλη που απολαμβάνουμε τώρα. Έχει λοιπόν, μεγάλη σημασία, ακόμα  και όταν ο εχθρός φαίνεται πολύ ισχυρός, να μπορείς να αντιστέκεσαι, να προσέχεις την εδαφική σου ακεραιότητα, να μην τα παρατάς τόσο εύκολα, ούτε να φεύγεις αλλού, να κάθεσαι εκεί που είσαι, γιατί περιμένεις να δεις τα πράγματα αλλά με έναν ενεργό τρόπο, γιατί αυτός ο τρόπος είναι βέβαια και το ήθος σου. Στην πραγματικότητα μετά τις 28 Οκτωβρίου, οι Έλληνες απέδειξαν ότι μπορούσαν να αντισταθούν, ότι μπορούσαν να λειτουργήσουν ενεργά, εναντίον μιας μαύρης βαρβαρότητας, χωρίς να πέσουν θύματα μιας κόκκινης βαρβαρότητας και να συνεχίσουν τον αγώνα έτσι ώστε, η Ελλάδα, να αποκτήσει τα σύνορα που έχει τώρα από το 1947 και η Ελλάδα να μπορεί να πει ότι όντως είναι μία δημοκρατική χώρα η οποία πάλεψε εναντίον της βαρβαρότητας και αποτέλεσε ένα παράδειγμα προς μίμηση.