Μόλις φτάσαμε στην Αθήνα και προλάβαμε να ακούσουμε και το διάγγελμα του αρχηγού της Χεζμπολάχ. Καταλαβαίνουμε πίσω από τα λόγια του ότι χαρακτηρίζει την 7° Οκτωβρίου ως καθαρά Παλαιστινιακή κι αυτό σημαίνει πάνω-κάτω, για όσους δεν το κατάλαβαν, ότι εννοεί εμείς δεν συμμετείχαμε και μάλιστα εξηγεί ότι δεν τον ενόχλησε που ήταν μυστική αυτή η πράξη. Άρα ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο, θέλει να πει ότι είναι μόνο η Χαμάς που το έκανε, χειροκροτεί βέβαια ότι το κανε η Χαμάς αλλά δεν φταίει η Χεζμπολάχ, κατά συνέπεια ξεκαθαρίζει το πλαίσιο και δεν πρόκειται για κάτι, τουλάχιστον από τη δικιά του την πλευρά που ήταν προετοιμασμένο, με τους δύο πρωταγωνιστές. Αυτό σημαίνει όμως ταυτόχρονα για όσους δεν το κατάλαβαν, ότι είναι ένας τρόπος να προστατευτεί, γιατί στο τέλος της ημέρας θα φταίει μόνο η Χαμάς και μόνο η Χαμάς πρέπει ουσιαστικά να πέσει στα πυρά του Ισραήλ, αλλά όχι η Χεζμπολάχ και διευκρινίζει ότι, άμα γίνει κάτι το ανάλογο στο Λίβανο, εμείς είμαστε ανοιχτοί σε κάποια επίθεση. Αν το καταλάβουμε σε δύο επίπεδα, το πρώτο είναι ότι συγχαίρει για αυτή την πράξη βαρβαρότητας τη Χεζμπολάχ ,αλλά ταυτόχρονα την ίδια στιγμή εξηγεί ότι δεν συμμετείχε, δεν ήταν στην οργάνωση, δεν το σκέφτηκαν μαζί και κατά συνέπεια η υπευθυνότητα ανήκει μόνο στη Χαμάς. Το καταλαβαίνουμε το μήνυμά του και ενώ μερικοί περίμεναν μια υποστήριξη πιο θερμή ή τουλάχιστον πιο συγκροτημένη προς την επιθετική προσέγγιση, καταλαβαίνουμε ότι είναι καθαρά επικοινωνιακό, βγάζει τις δικές του πέτρες από τον αγώνα, τις αφήνει στη Χαμάς και υπολογίζει ότι θα περιοριστεί σε αυτό το πλαίσιο, αν υπάρχει δυνατότητα μπορεί να συμμετάσχει, αλλά δεν συμμετείχε στην αρχική επίθεση, και είναι αυτό που θα ακούσει το Ισραήλ.