Μόνο τώρα συνειδητοποίησα πόσο σας αρέσει η άλλη όψη. Όχι μόνο δεν ήταν γνωστό σε μένα ότι θα μπορούσε να προκαλέσει ένα τέτοιο ενδιαφέρον, αλλά δεν υπήρχε κι ίχνος κάποιας ανάδρασης από τους θεατές που θα μπορούσε ν’ αποτελέσει κάποια ένδειξη και να δώσει πρόσβαση στη γνώση. Πριν από εσάς κανένας δεν είχε τολμήσει να τη χαρακτηρίσει, ενώ σίγουρα υπήρχε αυτή η άποψη αλλά και η γνώση, μόνο που ήταν κλειστές. Λες κι ήταν μία πράξη ιεροσυλίας. Αλλά στην ουσία ήταν απλώς μια μορφή δειλίας, διότι η έκφραση της απόλαυσης είναι κι ένας τρόπος να εκτεθεί κάποιος. Είναι ταυτόχρονα και μια μορφή ντροπής με την έννοια της ντροπαλότητας. Είναι επίσης και μία ανασφάλεια για την ανάδραση που θα υπάρχει, εκτός αν είναι απλώς μία έκφραση αποκλειστικότητας για να μην το πάρει ο άλλος πάνω του και με κάποια έννοια να το εκμεταλλευτεί. Ουσιαστικά αποτελεί και μία φοβία να μην ξεπεραστεί κάποιο όριο που δεν θα ήταν επιτρεπτό. Τα πράγματα αλλάζουν μόνο με τις ψυχές και την πηγαία αγάπη που δεν φοβάται να εκτεθεί, διότι λέει την αλήθεια και μάλιστα με τον πιο αγνό τρόπο για την άλλη όψη.