Μέσα στον αγώνα για τους πρόσφυγες της Κύπρου, πριν είκοσι χρόνια, ακόμα και πριν την ύπαρξη του Σχεδίου Ανάν βρεθήκαμε μαζί για να κάνουμε την πρώτη αποστολή στα κατεχόμενα. Έτσι είδαμε και το κοιμητήριο του Λευκόνοικου για το οποίο στη συνέχεια οργανωθήκαμε για την  αναστήλωσή του, αλλά και για την αναγνώριση των τάφων. Όμως αυτός ο αγώνας ήταν η αρχή ενός ακόμα μεγαλύτερου για την ελευθερία του νησιού των Αγίων. Αυτή η περίοδος ανέδειξε τη προσωπικότητα του καθενός απέναντι στην πράξη βαρβαρότητας που ήθελε να αφανίσει τον Ελληνισμό. Είναι εκείνη την περίοδο λόγω των αμέτρητων διαλέξεων που έγιναν για την αφύπνιση του λαού που σκέφτηκες το βιβλίο δώρο και μάλιστα με τη συνέχειά του. Δεν είχε άμεση σχέση με τον αγώνα, αλλά άγγιζε το υπόβαθρο αφού αφορούσε στις ανθρώπινες σχέσεις και τον τρόπο προσέγγισης των ανθρώπων όταν είσαι άγνωστος και ξένος, αλλά τελικά δικός τους.