Εκ φύσης
το φως ζει τη μοναξιά
διότι πρέπει να είναι διαφορετικό
από τα άλλα
για να παράγει γνώση
για τους άλλους
που δεν μπορούν να τη βρουν
μόνοι τους
γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα
της υπέρβασης
χωρίς υπερστήριξη.
Έτσι το φως
δεν προβληματίζεται
για την ανάγκη
της μοναξιάς
αφού ξέρει
την απαίτηση του Χρόνου.
Διότι είναι πλασμένο
για την Ανθρωπότητα
κι αυτή η τελεολογία
είναι η οντολογία του
διότι ζει
ταυτόχρονα
με το παρελθόν και το μέλλον.