Στο λιμάνι βλέπεις την πόλη της θάλασσας, όση παράδοξη κι αν είναι η έκφραση. Έτσι μπορείς ν’ αντιληφθείς και τους ανθρώπους που είναι λιμάνια Ανθρωπότητας κι όχι άτομα της κοινωνίας, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι. ‘Ετσι, όταν συναντάς έναν άνθρωπο, έναν πραγματικό άνθρωπο, μπαίνεις σ’ ένα λιμάνι Ανθρωπότητας. Και γι’ αυτό όλα αλλάζουν. Είναι ένας άλλος κόσμος που δεν μπορείς να φανταστείς ότι δεν είναι λιμάνι ο ίδιος. Αυτό καταλάβαιναν οι ψυχές κάθε φορά που τις αγκάλιαζε με την αγάπη της Ανθρωπότητας. Ακόμα κι αυτές ξαφνιάζονταν για την ύπαρξή του, διότι είχαν συνηθίσει να είναι εγκλωβισμένες μέσα στα όρια της κοινωνίας που τις καταπατούσαν κι αποτελούσε μία καινοτομία να είναι τόσο ελεύθερες. Αυτή η ελευθερία έχει κόστος, διότι αναδεικνύει τον πραγματικό χαρακτήρα με όλα τα χαρακτηριστικά που ήθελαν να κρύψουν. Μόνο μετά κατάλαβαν ότι γι’ αυτόν ήταν ανοιχτά βιβλία και μάλιστα με σελιδοδείκτες. Κατά συνέπεια δεν είχε καν νόημα να κρυφτούν, διότι η ουσία του έβλεπε το φως.