Κομμάτια χιονιού
είχαμε στο μυαλό μας
όταν πετούσαμε
στους λευκούς ουρανούς
και τα ξένα γράμματα
δεν άλλαζαν τίποτα.
Είχαμε αφήσει
την παράξενη ζέστη
για να δούμε επιτέλους
τον κόκκινο ήλιο
από τόσο κοντά
που θα μπορούσαμε
να κλέψουμε
τις λευκές νύχτες
δίχως να μας δουν
στην άκρη του κόσμου.