Η νύχτα πάνω στο ταξί…

Άγνωστη: Τι έχεις;

Άγνωστος: Σκέφτομαι τον χρόνο… Σιωπή.

Άγνωστη: Γιατί; Τι τρέχει;

Άγνωστος: Εκείνος! Χρόνος. Κι εμείς μαζί του…

Άγνωστη: Έτσι δεν ήταν πάντα;

Άγνωστος: Δεν ξέρω, μπορεί… Δεν θυμάμαι τον κόσμο δίχως τον χρόνο…

Άγνωστη: Τότε γιατί σε απασχολεί;

Άγνωστος: Η σκλαβιά με απασχολεί!

Άγνωστη: Η σκλαβιά; Τι σκληρή λέξη!

Άγνωστος: Δεν βλέπεις ότι οι άνθρωποι…

Άγνωστη: Οι άγνωστοι;

Άγνωστος: Όχι, οι άλλοι… Δεν βλέπεις ότι είναι σκλάβοι του χρόνου;

Άγνωστη: Δεν σε καταλαβαίνω…

Άγνωστος: Δεν πειράζει. Σιωπή. Κανείς δεν σκέφτεται την ταχύτητα…

Άγνωστη: Ποια ταχύτητα;

Άγνωστος: Την ταχύτητα του χρόνου…

Άγνωστη: Τι μπορεί ν’ αλλάξει για μας;

Άγνωστος: Μόνο όλα!

Άγνωστη: Η πρώτη διακλάδωση…

Άγνωστος: Θα υπάρξουν κι άλλες, πολλές…

Άγνωστη: Μιλάς σαν να έχεις αναπτύξει ολόκληρη θεωρία.

Άγνωστος: Δεν υπάρχει θεωρία… Μόνο πραγματικότητες!

Άγνωστη: Η πραγματικότητα δεν είναι μία;

Άγνωστος: Μία πολλαπλότητα…

Το ταξί στρίβει.

Άγνωστη: Πήρες άλλο δρόμο;

Άγνωστος: Όλοι τον ίδιο παίρνουμε, απλώς λίγοι ξέρουμε πού οδηγεί.

Άγνωστη: Όπου και να είναι θέλω να έρθω μαζί σου.

Άγνωστος: Οι χορδές μας ανήκουν στον ίδιο κόμβο.

Άγνωστη: Χαμογελώντας. Έτσι μας τύλιξε η ζωή…

Άγνωστος: Ανοίγοντας την παλάμη του. Σε μία χούφτα ζωής… Ανοίγει τα δάκτυλά του. χωρά και η δική σου… Η άγνωστη ανοίγει κι αυτή τα δάκτυλά της με τον ίδιο τρόπο και σφίγγει το χέρι του. Είσαι ο βράχος μου… Η πέτρινη μνήμη.

Άγνωστη: Είμαι το χάδι πάνω στην πέτρα… Σιωπή.

Άγνωστος: Είμαι το φτερό της χορδής σου.

Άγνωστη: Η πενιά σου είναι η φωνή μου. Τα λόγια σου, η προσευχή μου.

Άγνωστος: Μ’ αρέσει ν’ ακούω τη φωνή σου!

Άγνωστη: Κι εμένα ν’ ακούω την ψυχή σου… Χρόνος. Όταν μιλάς ο κόσμος μού φαίνεται πιο απλός.

Άγνωστος: Αγαπάς τόσο πολύ τη θάλασσα…

Άγνωστη: Και λατρεύω τον ουρανό μας.

Άγνωστος: Τον ήλιο όμως;

Άγνωστη: Το φως του μου καίει το δέρμα.

Άγνωστος: Όπως η φωτιά του φωτίζει το πνεύμα μας.

Άγνωστη: Και τη νύχτα τι γίνεται;

Άγνωστος: Τ’ αδέρφια του ανάβονται και περιμένουν…

Άγνωστη: Τι περιμένουν; Τον ερχομό του; Κι αν δεν έρθει;

Άγνωστος: Θα ξανάρθει! Χρόνος.

Άγνωστη: Κι αν δεν ξανάρθει;

Άγνωστος: Αν το πιστέψεις δεν έπρεπε να τον κοιτάξεις.

Άγνωστη: Θέλω όμως το φως του.

Άγνωστος: Δεν έχει τίποτα άλλο να σου δώσει.

Άγνωστη: Κι αν δεν μου αρκεί;

Άγνωστος: Θα σβήσει για να σε ξαναφωτίσει.

Άγνωστη: Είσαι ο ήλιος μου. Χρόνος. Κι ας σβήσουμε μαζί.

Το ταξί αναπτύσσει ταχύτητα.