Κοίταζες από το παράθυρο
ένα κομμάτι της Μεσογείου
και σκεφτόσουνα τα τόξα
και την απειλή της πύλης
όταν το βλέμμα αντίκρισε
εκείνου του ιππότη
που δεν ξεχνούσε
ούτε τους νεκρούς
ούτε τους αγέννητους
για να δημιουργήσει
το μέλλον που θα ζούσες
και τότε χαμογέλασες.