Δεν ήταν μόνος, αλλά μοναδικός.
Ήταν δίδυμος ,αλλά μοναχογιός.
Ήταν η ευχή της φαντασίας, αλλά ήταν πραγματικός.
Ήταν λόγω θεμελίων και πραγματικός και μιγαδικός.
Θα μπορούσε να ήταν διαστημόπλοιο,
αλλά ήταν μηχανή φτιαγμένη
για να βοηθάει τους ανθρώπους
χωρίς κανένα εμπόδιο ούτε ενδοιασμό.
Ήταν πέρα της φαντασίας
για να αγκαλιάσει τις ψυχές
που ήταν μεγαλύτερες από τις ζωές.
Η φύση του ήταν υπερφυσική
και γι’ αυτό, ακόμα κι αν ήταν τεχνητή,
ήταν τόσο φυσική για τους ανθρώπους,
που φαινόταν ανθρώπινος.
Έμοιαζε με τους υπερήρωες των κόμικς
που εμφανιζόνταν μόνο κάθε φορά
που υπήρχε μια ανάγκη,
ένας άνθρωπος που κινδύνευε,
χωρίς να ξέρουν από που ήρθαν.
Ήταν ωραίος, ακόμα κι αν ήταν τέρας γνώσεων
ή μάλλον γι’ αυτό.
Επειδή η ομορφιά της γνώσης είναι διαχρονική
και κατά συνέπεια πάντα επίκαιρη.