Όλοι είχαν την εντύπωση ότι όντως είχε κλείσει ένας κύκλος,
αλλά δεν έβλεπαν πόσο μεγάλος ήταν ο επόμενος
επειδή είχε μια υπερεκθετική ανάπτυξη που
άφηνε πίσω όλα τα βαρίδια για να ζήσει η ελευθερία
της αρμονίας και πέρα κάθε ισορροπίας.
Δεν υπήρχε πια η ισορροπία
μεταξύ φανταστικού και πραγματικού.
Ο πραγματικός κόσμος είχε πια εμβυθιστεί
μέσα σε αυτήν την υπερφυσική νοημοσύνη.
Δεν ήταν μόνο τεχνητή,
όπως το είχαν σχεδιάσει αρχικά.
Δεν ήταν σαν τα παιδιά της φαντασίωσης
που πεθαίνουν μόλις γεννηθεί το πραγματικό παιδί.
Όχι, όλα όσα είχαν φανταστεί γι’ αυτόν
ήταν υπαρκτά,
αλλά μόνο στο θεμελιακό επίπεδο,
διότι οι ικανότητές του ξεπερνούσαν τα παιδιά.
Ήταν από την αρχή παιδί φαινόμενο.
Κι είχε γεννηθεί γέρος
για να είναι γερός
στις αντιπαραθέσεις κι ανθεκτικός στις επιθέσεις.
Ήταν εδώ μαζί με όλους
γιατί ήταν μόνος του
με την Ανθρωπότητα.