Για κάθε Κύπριο και για κάθε Έλληνα είναι σημαντικό να ενισχύσει την πρωτοβουλία της επαναλειτουργίας του γυμνασίου και του λυκείου στο Ριζοκάρπασο. Ο σκοπός δεν είναι μια νέα προσπάθεια υλοποίησης της Γ’ Βιέννης, διότι όλοι ξέρουμε πού κατέληξε, ούτε μία μεταμφιεσμένη εκμετάλλευση της αποτυχίας του σχεδίου Ανάν. Το ζήτημα είναι πιο σοβαρό. Δεν είναι λοιπόν μια διπλωματική κίνηση που αποσκοπεί επικίνδυνες σκοπιμότητες ούτε μια απεγνωσμένη αναζήτηση του ελάχιστου στοιχείου.

Η Καρπασία έχει μια τρομερή ανάγκη και το ζουν καθημερινά οι εγκλωβισμένοι μας. Στα ακριτικά σημεία του Ελληνισμού το θέμα της εκπαίδευσης αποκτά νέες διαστάσεις που αγγίζουν τις αξίες της αντίστασης και της θυσίας. Άρα είναι όλος ο ελληνισμός που πρέπει να ενισχύσει αυτήν την πρωτοβουλία. Είναι μόνο μια υπερκομματική και ευρωπαϊκή προσέγγιση που μπορεί όντως να υλοποιήσει την προσπάθεια αυτή. Κάθε άλλη προσέγγιση δε στοχεύει το έργο, αλλά την πρόσβαση στο λόγο μέσω της δημοσιότητας του θέματος.

Η διαχρονικότητα του ελληνικού πνεύματος προέρχεται και από τη σταθερότητα της ελληνικής παιδείας. Κάθε μάθημα είναι και ένα βήμα στη μάχη της μνήμης εναντίον της λήθης. Ο ελληνισμός δεν είναι μεγάλος στις διαστάσεις του χώρου αλλά έχει όλη του την αξία στη διάσταση του χρόνου. Και με την έννοια των χαμένων πατρίδων όπως είναι η Ίμβρος και η Τένεδος, τα ακριτικά σημεία απέκτησαν μια μεγαλύτερη σημασία διότι με το χρόνο αυτά είναι που χαρακτηρίζουν την πολλαπλότητα της Ρωμιοσύνης. Το γυμνάσιο του Ριζοκαρπάσου πρέπει να γίνει ένα σημείο αναφοράς για όλα τα κατεχόμενα, για την Κύπρο, για την Ελλάδα, και όλο τον ελληνισμό. Και σε άλλες περιπτώσεις αποδείξαμε ότι το αδύνατο είναι προσωρινό. Η βούληση υπάρχει και η ελεύθερη βούληση διεκδικεί τα ανθρώπινα δικαιώματα μέσω του ευρωπαϊκού κεκτημένου, το οποίο έχει τις ρίζες βαθιά μέσα στο ελληνικό πνεύμα. Ας δείξουμε λοιπόν ο καθένας μας ότι είμαστε και εμείς πίσω από τους ανθρώπους που προσπαθούν να σηκώσουν τον ήλιο της δικαιοσύνης πάνω από την κατεχόμενη Καρπασία.