Δεν έδινε σημασία στην άλλη πλευρά, διότι κοίταζε πάντα μπροστά. Ήταν λοιπόν μια αποκάλυψη που έγινε χάρη στις ψυχές που αξιολογούσαν τα πάντα, αφού ήταν μια μορφή απόλαυσης που δεν είχαν φανταστεί. Δεν υπήρχε πια τίποτα το σκοτεινό, αφού όλες οι πλευρές ήταν προσβάσιμες και μπορούσαν ελεύθερα να τις ερευνήσουν και να τις χαρούν με κάθε τρόπο. Ήθελαν και την επιφάνεια και το βάθος, επειδή αγαπούσαν και την πολυκυκλικότητα και τη βαθύτητα χωρίς ενδοιασμούς. Έτσι ανακάλυψαν ότι η χαρά που τους προκαλούσε η άλλη πλευρά ήταν τόσο μεγάλη, που μπορούσαν να φτάσουν άνετα στην κορυφή δίχως ν’ αγγίξουν τίποτα άλλο, αφού κάθε κίνησή τους ήταν αφοσιωμένη σ’ έναν συγκεκριμένο στόχο και τίποτα δεν μπορούσε να τις εμποδίσει. Το είχαν εντοπίσει από παλιά, αλλά δεν είχαν πει τίποτα. Η σιωπή τους ήταν γεμάτη σκέψεις. Ανείπωτες. Αλλά η ανέλιξή τους είχε δημιουργήσει το ψυχικό κράμα κι έβλεπαν επιτέλους ζωντανά αυτό που κοίταζαν. Δεν ήταν πια μια φαντασίωση ούτε ένα απωθημένο, αλλά μια πραγματικότητα που ζούσαν με τον πιο έντονο τρόπο λόγω πηγαίας αγάπης.