Ο κόσμος ξημερώνει όταν βλέπεις το φως που έρχεται με δύναμη να υπερστηρίξει τους ήλιους της νύχτας. Δεν ξεκινάει ως πράξη, αλλά είναι συνέχεια κινήσεων που μοιάζουν με το κούρδισμα του μουσικού οργάνου, όπου κάθε χορδή του βιολιού θέλει τη δική της περιποίηση για να συντονιστούν οι παλμοί της καθεμιάς. Έτσι λειτουργούν και οι ψυχές γύρω από την πηγή της αγάπης, διότι ξέρουν για την τεράστια προσφορά και θέλουν να συμβάλλουν ενεργά στην παραγωγή του έργου για να είναι και δική τους δημιουργία. Εκεί παίρνουν πρωτοβουλίες και κάνουν παρεμβάσεις για να υπάρξει μια διαστολή του Χρόνου, για να πλάσουν πολλές διακλαδώσεις, για να ζήσει η βραδύτητα και με αυτήν η απόλαυση της αρμονίας που δεν έχει όριο, γιατί δεν υπάρχει νταβάνι. Τότε νιώθουν πόσο πολύτιμο είναι το δώρο της ζωής, αφού έχουν ελεύθερη πρόσβαση στο φως και στην ουσία. Η περιποίηση γίνεται σταδιακά και αξιοποίηση, αφού ο ουρανός αγγίζει τη θάλασσα για να πάρει τον ήλιο από τα βάθη της και να τον φέρει στα ύψη του για να γίνει το οριζόντιο κάθετο κι η ανάδυση ανάληψη.