Ακόμα και τα πιο απλά πράγματα είναι ικανά να προκαλέσουν γνήσια χαρά, ούτε τεχνητή ούτε ψευδή κι ούτε χαζή. Δεν είναι θέμα να είσαι χαζοχαρούμενος ή χαζοχαρούμενη. Μιλάμε για απόλαυση χαράς. Φαίνεται δύσκολο αρχικά να χαιρόμαστε για μικρά πράγματα διότι είναι προαπαίτηση η συνειδητοποίηση. Ποιος προσέχει ένα μικρό λουλούδι που κατάφερε να φυτρώσει σε μια ρωγμή μέσα σε μπετό αν δεν είναι μικρός Πρίγκιπας που θα δει τον άθλο αρχικά και την τελική νίκη της φύσης; Ποιος θα προσέξει την απαλότητα της επαφής δύο μετώπων λόγω σεβασμού; Ποιος θα αγαπήσει τις λεπτομέρειες του σώματος αν δεν θέλει να ρουφήξει την ουσία τους κι αν δεν έχει καταλάβει ότι είναι πηγή φωτός. Τα απλά δεν είναι απλοϊκά κι είναι σπάνιο να υπολογίσουμε την πραγματική τους αξία αν δεν έχουμε προετοιμαστεί. Ενώ είναι μια ψυχική ανάγκη ακόμα και απέναντι στα άψυχα. Διότι ακόμα και τα αντικείμενα έχουν μέσα τους μια ιστορία διότι είναι αποτέλεσμα μιας ανθρώπινης διαδικασίας. Έτσι και σε αυτά υπάρχει το ίχνος της ανθρωπιάς. Γι αυτό είναι σημαντικό να δίνουμε σημασία στο μη τυποποιημένο για να συνεχίζει να υπάρχει αυτό το πολύτιμο ίχνος. Το ίδιο συμβαίνει και στον δεσμό αρμονίας αφού ο άλλος είναι το συμπληρωματικό μας.