Η λεπτότητα δεν εντυπωσιάζει επειδή θέλει παιδεία για να γίνει αντιληπτή. Ενώ έχει μια τεράστια δύναμη η οποία προέρχεται αρχικά από την παρατηρητικότητα. Διότι πρέπει να προσέξεις την ύπαρξη για να προσέξεις τη ζωή. Η σημασία που δίνουμε σε κάτι αποτελεί μια προστιθέμενη αξία στην αξία του την αρχική ακόμα και αν παραμένει αόρατη για τους άλλους. Και γι’ αυτό η λεπτότητα επιτρέπει την επισήμανση. Έτσι γίνεται και δυνατή για την ιστορία της Ανθρωπότητας. Διότι είναι ο εχθρός της βαρβαρότητας, η οποία δεν θέλει καν να υπάρχει για να μπορεί να αφανίσει πιο εύκολα την αθωότητα χωρίς να υπάρξει αντίσταση λόγω του εντοπισμού της. Άλλωστε τα αυταρχικά συστήματα μισούν τη λεπτότητα διότι έχει το στίγμα της ανθρωπιάς. Δεν είναι μόνο θέμα νοημοσύνης λόγω παρατηρητικότητας ούτε μνημοσύνης λόγω ιστορίας αλλά αφοσίωσης στην ουσία ακόμα και στην πιο απλή της μορφή. Ακόμα και μια σταγόνα ουσίας, είναι ουσία. Ακόμα κι ένα φωτόνιο είναι φως. Έτσι η δύναμη της λεπτότητας δίνει πρόσβαση σε αυτό που άλλοι θα ονόμαζαν απειροελάχιστο. Με αυτήν την έννοια ο Leibniz ήταν υπερλεπτός ενώ ο Newton ήταν διαφορετικός. Άλλωστε η μονάδα με την έννοια της Μοναδολογίας δεν είναι μορφή λεπτότητας.