Είναι σπάνιο να σκεφτεί κανείς την ερωτική πράξη ως κοινό έργο, αλλά είναι ακόμα πιο σπάνιο το αντίθετο, διότι βρίσκεται πέρα της υπέρβασης, εκεί όπου υπάρχει η χαρά κι η μεταχαρά, αφού ο καθένας έχει να παίξει τον ρόλο του που είναι διαφορετικός διότι λειτουργεί συμπληρωματικά για ν’ αποτελεί αξία της αρμονίας. Αυτή η άνεση δίνει τη δυνατότητα να νιώσει ο καθένας την αρμονία χάρη στην προσφορά που είναι πολλαπλή. Έτσι η βαθύτητα κι η πολυκυκλικότητα γίνονται εργαλεία συμπληρωματικά στο πλαίσιο της αρμονίας. Το κοινό έργο είναι βαθύ λόγω ανάγκης. Αλλά αυτή η ανάγκη είναι πηγή χαράς και μεταχαράς αφού αποτελεί αξιοποίηση του δώρου της ζωής. Δεν πρόκειται μόνο για συζωή αλλά για ψυχικό κράμα. Δεν είναι απλώς μια κοινή πορεία αλλά το ίδιο φωτεινό μονοπάτι που δημιουργείται με κάθε βήμα, είναι έργο μουσικό που θέλει κάθε δακτυλισμό, είναι έργο εικαστικό που αναζητά κάθε πινελιά για να ζήσει το κοινό έργο την τελειότητα χωρίς το εμπόδιο της ισορροπίας, ούτε το πρόβλημα της πληρότητας. Κανείς δεν προσπαθεί να γεμίσει, αλλά πάντα να ξεχειλίζει για να υπάρχει η ενεργή προσφορά που ζει πέρα της υπέρβασης διότι ξέρει ότι είναι αναγκαια συνεισφορά στο κοινό έργο που μεταμορφώνει τις οντότητες μέσω της τελεολογίας του ψυχικού κράματος.