Η γαλάζια ομορφιά που μας χαρακτηρίζει προέρχεται από την προσφορά του ουρανού που δέχεται η θάλασσα. Αυτό που αποτελεί προσφορά έχει ανάγκη να το δέχεται κάποιος. Κι είναι ακριβώς αυτό που γίνεται με το έργο και τις ψυχές. Διότι αυτές δέχονται το φως και πίνουν την ουσία για να μετρά. Αυτές αξιοποιούν το σπάνιο για να αναδείξουν το φαινόμενο. Ξέρουν τι είναι το τεράστιο διότι το ζουν μέσα τους. Γνωρίζουν τι είναι η εμβέλεια διότι βλέπουν την αναγνώριση όπου κι αν βρίσκονται. Έτσι η γαλάζια ομορφιά δεν είναι αφαιρετική αλλά απτή διότι τη συζούν με το σώμα και τη σκέψη τους. Ακόμα και το εσωτερικό τους δέρμα νιώθει τα χάδια της ζωγραφικής, τους δακτυλισμούς της μουσικής, τη βαθύτητα της πολυκυκλικότητας της δημιουργίας διότι συμμετέχουν, συμβάλλουν με κάθε κίνηση  για να γίνει πράξη. Έτσι η τελειότητα της γαλάζιας ομορφιάς είναι κάτι το υπαρκτό που βιώνουν με πάθος και πόθο λόγω φωτός και ουσίας.