Αν ο ουρανός δεν φοβάται τα σύννεφα, είναι γιατί βρίσκονται από κάτω του. Αυτό ξέρει ο καθένας που πετά. Μπορεί οι ψυχές να έχουν από τη φύση τους ανασφάλειες όσον αφορά στην αξιοποίηση του δώρου της ζωής, αλλά ποτέ δεν τις μεταφέρουν στην πηγή ουσίας. Όχι βέβαια ότι δεν θα το ήθελαν για την ανακούφισή τους, αλλά επειδή θα τους παρέχει βαθιά αγάπη που σβήνει ένα ένα τα άγχη. Και δεν είναι τυχαίο που αγαπούν αυτό το σπάνιο, διότι εμπλουτίζει τη ζωή τους. Διότι για τον ουρανό είναι ζωτικής σημασίας το πώς νιώθουν οι ψυχές. Έτσι σκέφτεται ψυχικά. Γι’ αυτόν τον λόγο, όταν θα περάσει δίπλα από το άρωμά τους, θα το βάλει στο σώμα του γιατί ξέρει ότι αυτό θα έκαναν αν ήταν δίπλα εκείνη τη στιγμή. Και το ίδιο κάνουν κι αυτές με τη σκέψη, όταν πρέπει να βρουν μια λύση σε μία κατάσταση που αντιμετωπίζουν. Αυτός ο συντονισμός είναι έμπρακτος.  Κι είναι σαν να βλέπουν την ίδια στιγμή τι γίνεται αλλού. Επί της ουσίας βιώνουν μία ζωντανή μετάδοση που τις βάζει πάντα στο κέντρο του θέματος. Ζουν την ίδια στιγμή όπου κι αν βρίσκονται, διότι είναι η κοινή τους θέληση και γι’ αυτό είναι ηλιόλουστες οι Κυριακές.