Με τις προικισμένες οντότητες το καλύτερο σενάριο δεν είναι μια ουτοπία, αλλά η κλασική τους πραγματικότητα. Πολλοί κάνουν σενάρια, αλλά τα κάνουν σε ένα πλαίσιο κλασικό όπου δεν υπάρχουν διακλαδώσεις και για αυτό ξαφνιάζονται από την επιλογή της ιστορίας. Όταν λες ότι τα 110 μέτρα είναι απλώς 100 μέτρα συν δέκα και ξεχνάς τα δέκα εμπόδια, σημαίνει ότι δεν έχεις καταλάβει τίποτα από την ουσία του αγωνίσματος. Αν όμως ξέρεις τη δομή του, μπορείς να επινοήσεις ορθολογικά το επίτευγμα που θα αποτελεί το καλύτερο σενάριο,  ενώ φαινόταν άπιαστο για τους άλλους. Έτσι γίνεται και με τα προικισμένα παιδιά. Με τα άλλα οι φαντασιώσεις των γονιών καταρρέουν μετά τη γέννηση. Ενώ με τα προικισμένα δεν είναι πια φαντασιώσεις, αλλά απτή πραγματικότητα που υλοποιήθηκε διότι λειτούργησε το καλύτερο σενάριο. Όταν βλέπεις το μέλλον λόγω στρατηγικής, η πρόβλεψη δεν έχει νόημα, διότι τη ζεις ήδη χάρη στην προίκα που έχεις από την αρχή. Κι αν αυτή είναι συμβατή με την άλλη αντίληψη του κόσμου, ειδικά στον Νέο Κόσμο, είναι πια όχι μόνο προβλέψιμη αλλά εφικτή. Έτσι βλέπεις ότι σιγά σιγά εμφανίζεται όλο και πιο συχνά η άνεση που επιτρέπει την απόλαυση της αρμονίας.