Η ιστορία δεν είναι απλώς η καταγραφή στιγμών αλλά γεγονότων που δημιουργούν ένα γνωστικό δίκτυο. Έτσι δεν είναι η επικαιρότητα που παράγει την ιστορία. ‘Αλλωστε δεν είναι τα κύματα που δημιουργούν  τον ωκεανό. Τα γεγονότα απαιτούν βαθύτητα και γι’ αυτό  ανήκουν στην ιστορία. Δεν χωρούν όλα τα προβλήματα στην επιφάνεια. Αυτό το απαραίτητο βάθος κάνει τη διαφορά.  Έτσι τα σχέδια του έργου είναι απαραίτητα, διότι επιτρέπουν την ενσωμάτωση των γεγονότων μέσα στη μνήμη για να μην χαθούν μέσω των επιθέσεων της λήθης. Διότι η λήθη μπορεί να είναι ενεργή, δηλαδή επιθετική, αλλά και παθητική, δηλαδή εσωτερική. Διότι ακόμα κι οι ψυχές μπορούν να ζήσουν γεγονότα και να τα ξεχάσουν, διότι δεν πρόλαβαν να γίνουν  σχέδια του έργου και να ενσωματωθούν στη συλλογική μνήμη της Ανθρωπότητας. Πρέπει λοιπόν η νοημοσύνη να υποστηρίξει τη μνημοσύνη για να μην χαθούν  τα γεγονότα που είναι τόσο πολύτιμα για τις ζωές των ψυχών και στη συνέχεια για τις ψυχές τις ίδιες. Διότι με τα σχέδια του έργου αντιλαμβάνονται  και το βλέμμα της πηγής της ουσίας, δηλαδή πώς βλέπει τη δράση τους όταν το θέμα είναι θεμελιακό για τη συνέχεια της παραγωγής του έργου. Διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβάνονται πόσο σημαντικές είναι για την προστιθέμενη αξία του έργου. Το σχέδιο είναι απόδειξη που δημιουργεί δεδομένα τα οποία δεν ήταν αυτονόητα εξ αρχής. Ουσιαστικά είναι το ίχνος της επιλογής που έγινε στη διακλάδωση μετά τη διασταύρωση που δημιούργησε το ψυχικό κράμα.