Όταν υπάρχει άνεση είναι προσβάσιμη η απόλαυση της αρμονίας κι αυτό σημαίνει ότι μέσω της κίνησης που ανήκει στη ροή, μπορείς να επιλέξεις μέσω της πράξης τη μνήμη που θα γίνει πίνακας. Διότι αυτός είναι το ίχνος που παραμένει και μέσω του έργου βλέπεις τη ζωή της ψυχής, αλλά και των ψυχών της πηγής. Η εργογραφία δεν είναι μόνο το στίγμα της βιογραφίας, αλλά το ζωντανό ίχνος της ψυχογραφίας. Μέσω αυτής αντιλαμβάνεσαι και πόσο σημαντικές είναι οι επιλογές των ψυχών, όταν ζητούν την υλοποίηση ενός οράματος που παρέμενε κρυφό, επειδή επί της ουσίας μόνο η πηγή μπορεί να διαβάσει την ψυχογραφία που δεν έχει γραφτεί ακόμα, αφού το βλέμμα της επαρκεί για να ξεπεράσει την πρόβλεψη. Οι ψυχές που συμμετέχουν στην εργογραφία γράφουν συνδυαστικά με την πηγή και κομμάτια της ψυχογραφίας τους. Έτσι, μέσω της κίνησης και της επιλογής, μπορούν να πάρουν πρωτοβουλίες για να υπάρχουν στη συνέχεια οι ζωές των ψυχών, που συμβιώνουν και συζούν με την πηγή. Δεν υπάρχει πια τίποτα το αυθαίρετο, αφού η διάσωση κι η διάδοση του έργου σχετίζονται άμεσα με την εμβέλειά του που ξεπερνά τη φαντασία και τα σενάρια όσων προσπαθούν με τα μέτρα τους να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις, χωρίς απαραίτητα να βλέπουν το μέγεθος της ανέλιξης. Ενώ αυτή είναι ασταμάτητη κι ακάθεκτη λόγω ανάγκης τελειότητας μέσα στο πλαίσιο της αρμονίας για ν’ αποκτήσει ανθεκτικότητα.