Οι πέτρες δεν είχαν πια γη
και φίλησαν τη λιμνοθάλασσα.
Έτσι ο παράδοξος ναός της πέτρας
δεν θέλησε το βλέμμα του ουρανού
μα μόνο το χάδι του βυθού.
Κι ο ωκεανός έγινε η μνήμη του βράχου.