Ήδη από τώρα το αυστριακό πλαίσιο λειτουργεί δυναμικά και θετικά όσον αφορά στο Κυπριακό. Η νέα προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημιουργεί ανησυχίες στην τουρκική διπλωματία διότι δεν θα μπορεί πια να βασιστεί στην προηγούμενη συμμαχία που εκμεταλλεύτηκε όλα τα θεσμικά όργανα για να υπερασπίσει την υποψηφιότητά της. Επιπλέον, ισχυρά κράτη-μέλη ανέλυσαν και κατέκριναν την αγγλική συμπεριφορά όσον αφορά σ’ αυτό το θέμα. Είναι λοιπόν αναμενόμενο ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις με τη νέα προεδρία. Αυτή είναι η άποψη της τουρκικής διπλωματίας και όχι μόνο. Συνεπώς, το Κυπριακό θα είναι και πάλι σε πρώτη γραμμή τους επόμενους μήνες. Αυτός ο χρόνος θα πρέπει να αξιοποιηθεί μ’ έναν υπερκομματικό τρόπο και ανεξάρτητα από τις βουλευτικές εκλογές. Ο συνδυασμός του αυστριακού πλαισίου και του κυπριακού προβλήματος αποτελεί ένα σοβαρό εμπόδιο για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας διότι θα υπάρξει μεγάλη συζήτηση για τα δύο πρώτα κεφάλαια του διαπραγματευτικού πλαισίου. Είναι λοιπόν φυσιολογικό να ζητήσει η ίδια η Τουρκία την επανέναρξη της διαδικασίας επίλυσης του Κυπριακού. Βέβαια, η Τουρκία επιμένει με προκλητικό τρόπο στη στάση της, εφόσον ισχυρίζεται ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία κι ούτε να ανατρέψει τις υφιστάμενες σχέσεις της με το ψευδοκράτος. Και όπως πάντα, θέλουν να ξεχάσουν το παρελθόν σε σχέση με τα γεγονότα που προέκυψαν με την Αυστρία. Στην πραγματικότητα, αυτές οι κινήσεις της Τουρκίας είναι ανούσιες και αδέξιες με την έννοια ότι δεν αλλάζουν τίποτα στις υποχρεώσεις της όσον αφορά στην εφαρμογή του πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αν προσθέσουμε τις δηλώσεις της Υπουργού Εξωτερικών της Αυστρίας, είναι σίγουρο ότι αυτή η περίοδος θα είναι περίπλοκη για την τουρκική διπλωματία. Μπορεί οι κινήσεις εντυπωσιασμού να επηρεάζουν μερικούς κύκλους στην Κύπρο και στην Ελλάδα, όχι όμως στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικά στην Αυστρία. Πολλά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατανόησαν το μοντέλο της τουρκικής συμπεριφοράς που εξαρτάται άμεσα όχι από γεωστρατηγικά δεδομένα μα περισσότερο από μια ευάλωτη εσωτερική πολιτική που δεν καταφέρνει να ξεπεράσει τα προβλήματα που προκαλεί αυτό που τώρα δεν μπορούμε να ονομάσουμε παρά κουρδικό. Η Τουρκία με τις εσωτερικές της αδυναμίες αναγκάζεται να παρουσιάζεται ως ισχυρή χώρα που παίρνει πρωτοβουλίες. Όμως οι προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δεν της επιτρέπουν να είναι ούτε αποτελεσματική ούτε ουσιαστική στις προσπάθειές της. Προσπαθεί να πείσει ένα μη ειδικό κοινό ότι τίποτε δεν μπορεί να σταθεί ως εμπόδιο στην ενταξιακή της πορεία. Αντιλαμβάνεται όμως ότι αυτό δεν ισχύει στην πραγματικότητα διότι οι πιέσεις είναι υπαρκτές και ανήκουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, συνεπώς δεν ισχύει πια το διακρατικό πλαίσιο. Γι’ αυτόν το λόγο, πρέπει να ενισχύσουμε τις επαφές μας με ισχυρά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και βέβαια ειδικά την Αυστρία.