Οι προσφυγές μας στις οποίες δεν πίστευαν ούτε οι δικοί μας αλλάζουν σταθερά το πολιτικό πλαίσιο του κυπριακού. Από περιθωριακά στοιχεία, οι προσφυγές έγιναν το σύμβολο του κυπριακού αγώνα εναντίον της παράνομης κατοχής. Κι ενώ όλοι πίστευαν ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ή ανύπαρκτα στον πολιτικό χώρο ή ανίκανα ν’ αλλάξουν την κατάσταση, τώρα έχει αποδειχθεί ότι αποτελούν μέσω του νομικού πλαισίου την αιχμή του δόρατος του κυπριακού αγώνα. Όταν οι προσφυγές είχαν πάρει τα πρώτα θετικά αποτελέσματα, κανείς δεν είχε αντιληφθεί ότι αποτελούσαν πια την αξιοπρέπεια των προσφύγων. Σιγά-σιγά όμως, με την πάροδο του χρόνου, αυτή η διαδικασία του συρμού για μερικούς έγινε το σήμα κατατεθέν του κυπριακού αγώνα και της μόνης πραγματικής και αποτελεσματικής αντίστασης στον κατακτητή. Συνεπώς και άλλοι λαοί κατάλαβαν ότι αυτός ο νομικός πόλεμος ήταν και ηθικός. Τώρα και πάλι οι προσφυγές επανέρχονται δυναμικά και πιέζουν ακόμα και τη λεγόμενη βουλή του κατοχικού καθεστώτος. Διότι οι προσφυγές μας επηρεάζουν την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, η οποία πιέζεται και από το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Το αποτέλεσμα αν και θεαματικό δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτό από τους δικούς μας. Στην ουσία η πίεση των προσφυγών είναι πια τόσο μεγάλη που ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας ζήτησε από το κατοχικό καθεστώς την τροποποίηση του λεγόμενου συντάγματος. Και αυτό το θέμα ήρθε στην ημερήσια διάταξη. Συγκεκριμένα πρόκειται για το «άρθρο 159». Στην περίπτωση που τροποποιηθεί ή που καταργηθεί εντελώς, αυτό θα σημαίνει ότι θα παύσουν να ισχύουν οι τίτλοι ιδιοκτησίας που εξέδωσε το ψευδοκράτος. Με άλλα λόγια, αυτή η τροποποίηση θα είναι ένας έμμεσος τρόπος για να προστατευτούν οι ελληνοκυπριακές περιουσίες που βρίσκονται στα κατεχόμενα. Αυτό το αποτέλεσμα, αν και φαινόταν εντελώς ουτοπικό πριν μερικά χρόνια, έχει πια γίνει ένας ρεαλιστικός στόχος, του οποίου η ύπαρξη αποδεικνύει την ορθότητα της γενικής μας στρατηγικής μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Τώρα, εφόσον υπάρχει αυτή η προοπτική, πρέπει να συνεχίσουμε αποτελεσματικά τις προσπάθειες μας με τις προσφυγές έτσι ώστε ο αγώνας μας μέσω των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να γίνει παραδειγματικός και για άλλους λαούς που δεν πιστεύουν ακόμα ότι υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης της τουρκικής επεκτατικής τακτικής. Το θέμα όμως προς το παρόν είναι η ίδια η Κύπρος και η απελευθέρωση της από τα τουρκικά στρατεύματα και γενικά την τουρκική κατοχή. Συνεπώς πρέπει να συνεχίσουμε την προώθηση των προσφυγών μας που ενισχύουν η μία την άλλη. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα πετύχουμε ουσιαστικά αποτελέσματα. Η συνεχόμενη προσπάθεια των προσφυγών που εξακολουθούν να πηγαίνουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, είναι που αναγκάζει τους εχθρούς μας να απαντούν. Οι πρωτοβουλίες μας σε αυτόν τον αγώνα είναι πολύ σημαντικές και πρέπει να τις εξαντλήσουμε πριν περάσουμε σε πιο δυναμική φάση. Προς το παρόν κάθε πρόσφυγας πρέπει να γίνει και μία προσφυγή.