Αν και όλοι θεωρούμε γενικά ότι είναι δύσκολο να καθοριστεί τι σημαίνει προικισμένο παιδί, οι ειδικοί έχουν λύσει αυτό το πρόβλημα εδώ και χρόνια. Το πραγματικό πρόβλημα με τα προικισμένα παιδιά δεν είναι η οντότητά τους, αλλά η εκπαίδευσή τους και η οντότητά της. Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι εφαρμοσμένο στη μαζικοποίηση των μαθητών. Λειτουργεί αναγκαστικά με την ποσότητα και όχι με την ποιότητα. Τα προικισμένα παιδιά δεν είναι συμβατικά παιδιά, με διάφορα εξαρτήματα όπως τα ταλαντούχα, είναι απλώς διαφορετικά. Δεν περιμένουν ένα κλασικό μάθημα που είναι ενισχυμένο τοπικά. Το μάθημά τους πρέπει να είναι ολικά διαφορετικό. Είναι όντως ενδεικτικό ότι ακόμα και η αρχή ενός μαθήματος για προικισμένα παιδιά είναι ριζικά διαφορετική, εφόσον τα παιδιά ελέγχουν πρώτα το επίπεδο του καθηγητή τους με διάφορες ασκήσεις και σπαζοκεφαλιές. Και θα ήταν ένα μεγάλο λάθος να μη δεχτούμε την πρόκληση, διότι είναι η βάση μιας μέλλουσας εμπιστοσύνης. Η πράξη δείχνει από μόνη της σημαντικά ερωτήματα που πρέπει να τεθούν, όταν θέλουμε όντως να παράγουμε ένα έργο με αυτά τα παιδιά. Οι πειραματικές τάξεις στο εξωτερικό έδειξαν ότι προσφέρουν ένα θετικότατο πλαίσιο για τα προικισμένα παιδιά σε διάφορα επίπεδα. Στο νοητικό, διότι τα μαθηματικά μπορούν να είναι εξ αρχής προσαρμοσμένα. Στο κοινωνικό, διότι τα προικισμένα παιδιά μπορούν να ξεπεράσουν τα προβλήματα της απομόνωσης και να αναπτύξουν νέες σχέσεις μεταξύ τους. Στο ψυχολογικό, διότι τα προικισμένα παιδιά υλοποιούν τη νοητική τους σφαίρα, πράγμα που αφοπλίζει τις φοβίες τους. Η δυνατότητα υπάρχει, το γνωστικό πλαίσιο το γνωρίζουμε και το πρόβλημα δεν είναι τα προικισμένα παιδιά. Το μοναδικό πρόβλημα δεν είναι ούτε η εφαρμογή μιας διδασκαλίας, αλλά η πολιτική απόφαση. Πρέπει απλώς να καταλάβουμε πόσο μπορεί να βοηθήσει την κοινωνία μέσα στην οποία ζει και να το βοηθήσουμε για να το κάνει, αντί να τα αφήνουμε στο περιθώριο για νοητικούς λόγους.