Ο κυπριακός αγώνας δεν άρχισε τώρα και δε θα τελειώσει τώρα. Οι πολιτικές και διπλωματικές μανούβρες δεν αφόπλισαν τη δύναμη και την τόλμη του κυπριακού λαού. Μπορεί μερικοί να προτίμησαν να ξεχάσουν για να ζήσουν, οι περισσότεροι όμως ζουν για να μην ξεχάσουν. Είναι σίγουρο ότι οι κομματικές διαμάχες δε θα βοηθήσαν τον αγώνα μας, όμως ο λαός έχει μέσα του το πείσμα της αντίστασης και δεν το βάζει κάτω δύσκολα. Οι ανησυχίες του για το σχέδιο άσχετο με το τι ακούει από τα επίσημα κανάλια, είναι μεγάλες και έχει δίκιο. Διότι διαβάζοντας και εξετάζοντας προσεχτικά το σχέδιο καταλαβαίνουμε ότι δεν επινοήθηκε για τη λύση του κυπριακού όπως θέλουν να το πιστέψουν μερικοί. Οι διάφοροι τομείς του σχεδίου αν και θυμίζουν μερικά σημεία από παλαιότερα σχέδια για ευνόητες σκοπιμότητες, δεν μπορούν να το πείσουν οι αγωνιστές δεν έχουν τις φοβίες που προσπαθούν να αναπτύξουν στο λαό μερικοί από τους ξένους αξιωματούχους και έχουν πιάσει τις ιδέες τους όπως οι παλιοί έπιαναν τα όπλα τους σε περίπτωση ανάγκης. Διότι αποφάσισαν ότι δεν θα αφήσουν το μέλλον του λαού στα χέρια των ξένων διπλωματών.

Ο καθένας από εμάς έχει ένα ρόλο να παίξει στο κυπριακό αγώνα ιδιαίτερα αυτές τις μέρες που είναι τόσο κρίσιμες για το μέλλον μας. Όλοι το ξέρουν πια ότι το μέλλον της Κύπρου είναι ευρωπαϊκό θέλουν δε θέλουν. Και για αυτό το λόγο προσπαθούν να μας πιέσουν για να δεχτούμε άδικες εξαιρέσεις έτσι ώστε να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους. Ο κυπριακός λαός πρέπει να αντισταθεί στις τεχνητές πιέσεις για να υλοποιήσουμε το ευρωπαϊκό μας όραμα. Μόνο τότε ο ευρωπαϊκός αγώνας θα μπορέσει να μην είναι πια μόνο αντιστασιακός αλλά δημιουργικός και κατασκευαστικός διότι το ευρωπαϊκό πλαίσιο προσφέρει ουτοπικές δυνατότητες για τα τωρινά δεδομένα. Όσοι παλέψαν και παλεύουν αυτά τα 30 χρόνια κατοχής της χώρας μας δεν ξέρουν από αργίες όπως και ο Θεός, στους περίφημους στίχους του Ελύτη. Ξέρουν μόνο τη μοναξιά του αγώνα. Όμως τα πρόσφατα γεγονότα αποδεικνύουν ότι οι αγωνιστές δεν είναι μόνοι πια και ότι ο λαός ενωμένος όπως ποτέ θα πάρει την απόφασή του δίχως τις κομματικές σκοπιμότητες. Διότι στις κρίσιμες στιγμές το δημοκρατικό πλαίσιο της κομματικής διαφοράς δεν υπάρχει πια. Όταν το εθνικό θέμα δεν είναι πια αφαιρετικό και έχει χειροπιαστές επιπτώσεις κάθε πολίτης της Κύπρου πρέπει να πάρει μέρος στο κυπριακό αγώνα για να ζήσουμε επιτέλους ειρηνικά μέσα σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο.