Ο δρόμος της Τουρλίδας χωρίζει το γαλάζιο της Λιμνοθάλασσας. Full shot.
Στο βάθος βλέπουμε δύο άτομα να περπατάνε. Διασχίζουν τη σιωπή. Medium long shot.

Αθανασία
Εδώ τελειώνουν όλα !

Φώτης
Κι εδώ αρχίζουν όλα… Σιωπή.

Αθανασία
Κάθε βράδυ έρχομαι εδώ…

Φώτης
Στο σταυροδρόμι του γαλάζιου… Χρόνος. Θέλεις να δεις το θάνατο του γαλάζιου μες στο μαύρο;

Αθανασία
Ποτέ μου δεν το είχα σκεφτεί μ’ αυτόν τον τρόπο… Χρόνος. Έρχομαι, γιατί με ν’ ανακουφίζει…

Φώτης
Η θαράπαψη της Λιμνοθάλασσας… Medium shot.

Αθανασία
Ειλικρινά, δεν ξέρω… Κάτι με τραβάει εδώ πέρα…

Φώτης
Η αρχή ή το τέλος;

Αθανασία
Τα σύνορα…

Φώτης
Τα σύνορα του μαύρου ορίζοντα;  Σιωπή. Κάποτε όταν απομακρύνεσαι νιώθεις πιο κοντά…

Αθανασία
Το πιστεύεις; Ή το λες για μένα;

Φώτης
Δεν το πιστεύω, το ζω…

Αθανασία
Μα πώς;

Φώτης
Πριν ακόμα γεννηθώ, πενθούσα ήδη… Σιωπή.

Αθανασία
Συγγνώμη, δε σε κατάλαβα…

Φώτης
Από εδώ, φαίνεται η Παναγιά η Φοινικιώτισσα ;

Αθανασία
Ναι, βέβαια… Κοίτα εκεί…
INSERT : Η Παναγιά η Φοινικιώτισσα. Full shot.
Τώρα έφθασαν στην άκρη της θάλασσας και του ουρανού… Medium long shot.
Φώτης
Εδώ είναι;

Αθανασία
Σχεδόν βουβά. Ναι…

Φώτης
Αυτό το μέρος μοιάζει… Χρόνος.

Αθανασία
Περίεργη. Με τι;

Φώτης
Μοιάζει με σταυρό…

Αθανασία
Σταυρό;

Φώτης
Ο δρόμος της Τουρλίδας κι ο ορίζοντας της Λιμνοθάλασσας σχηματίζουν ένα σταυρό…

Αθανασία
Πρώτη φορά τ’ ακούω… Medium shot.

Φώτης
Μετά τη σιωπή υπάρχει πάντα η πρώτη λέξη…

Αθανασία
Μα βλέπεις τον κόσμο τόσο διαφορετικά…

Φώτης
Μα είναι διαφορετικός! Μόνο η κοινωνία τον βλέπει πάντα ίδιο.

Αθανασία
Αναρωτιέμαι πόσο άσχημος σου φαίνεται ο κόσμος της κοινωνίας…

Φώτης
Δε ζω σ’ αυτό τον κόσμο!

Αθανασία
Μα όλοι ζούμε σ’ αυτόν τον κόσμο!

Φώτης
Υπάρχουμε, δε ζούμε… Χρόνος. Όταν έρχεσαι εδώ, έρχεσαι για να ζήσεις…

Αθανασία
Ναι, έχεις δίκιο… Κάθε φορά που έρχομαι ξαναζώ…

Φώτης
Για να ξαναζήσεις όμως, πρέπει να πεθάνεις… Σιωπή.

Αθανασία
Εσύ, πότε πέθανες για πρώτη φορά;

Φώτης
Πριν γεννηθώ…

Αθανασία
Όταν πενθούσες;

Φώτης
Όταν ήταν έγκυος η μάνα μου, πέθανε η αδελφή μου…

Αθανασία
Δεν ήξερα…

Φώτης
Με περίμενε και δεν την πρόλαβα…

Αθανασία
Ήθελες να τη βοηθήσεις. Μα ήσουν παιδί!

Φώτης
Η αθωότητα κάνει τα παιδιά. Εγώ ήμουν καταδικασμένος… Χρόνος. Έπρεπε να ήμουν κοντά της… Ήταν τόσο μικρή και αθώα…

Αθανασία
Δε φταις εσύ… Ο χρόνος…

Φώτης
Όχι, ο χρόνος είναι μαζί μας! Χρόνος. Ήμουν δεσμώτης της ζωής…

Αθανασία
Μα δε γινόταν αλλιώς.

Φώτης
Έπρεπε να πεθάνω πριν για να τη σώσω.
Προχωρά προς τη θάλασσα μόνος. Σιωπή. Medium shot.

Αθανασία
Μη πας τόσο μακριά…

Φώτης
Ακούς;

Αθανασία
Τι πράγμα; Δεν ακούω τίποτα… Close up.

Φώτης
Κάθε βράδυ που έρχεσαι…

Αθανασία
Ναι…

Φώτης
Σταυρώνουν τη μοναξιά… Σιωπή. Full shot.