Με την εισβολή του 1974 δεν είναι μόνο την πατρίδα μας που πλήγωσαν. Όλος ο λαός μας και μαζί του ο ελληνισμός δέχτηκε αυτό το βίαιο πλήγμα και το μόνο που μας άφησαν είναι η μνήμη μας και το σύνθημα δεν ξεχνώ. Επί τουρκοκρατίας οι ξένες δυνάμεις προσπάθησαν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ακόμα και την ελληνική μας συνείδηση, τη ρωμιοσύνη μας, για λόγους πολιτικούς και στρατηγικούς. Κι όμως αντισταθήκαμε για εκατοντάδες χρόνια κι αν οι πρόγονοι μας νομικά γεννήθηκαν, έζησαν και πέθαναν τούρκοι, στη συνείδηση τους και τη μνήμη τους παρέμειναν έλληνες. Τώρα εδώ στην Κύπρο μας προσπαθούν και πάλι να σβήσουν τη μνήμη μας για γεωστρατηγικά συμφέροντα. Διότι ο κύριος στόχος τους όσο αφορά εμάς, είναι να ξεχάσουμε ακόμα και το δεν ξεχνώ, άσχετα αν αυτό σημαίνει ότι το μέλλον δε θα μας ανήκει πια.
Οι στρατηγικές κινήσεις που προώθησαν το σχέδιο Ανάν δήθεν για λόγους ειρήνης δεν έχουν άλλο ρόλο να παίξουν από τη νομιμοποίηση της τουρκικής εισβολής για πολιτικά συμφέροντα, τον εκβιασμό της εξουσίας μας και την τεχνητή λήθη του λαού μας. Γιατί ένας λαός που όχι μόνο θυμάται αλλά και δεν ξεχνά είναι επικίνδυνος για τους ξένους διότι διεκδικεί! Και όντως η διεκδίκηση δικαιωμάτων αν και φαινομενικά αδύνατη αποτελεί όχι μόνο μια παθητική αντίσταση αλλά μια απρόβλεπτη δυναμική. Ακόμα κι αν πέρασαν τα χρόνια η δικαιοσύνη παραμένει και καταδικάζει τον εισβολέα. Κάθε πρόσφυγας είναι ένας κίνδυνος όχι σαν άτομο γιατί είναι ασήμαντος μα σαν προσφυγή. Κάθε πρόσφυγας είναι και μια προσφυγή εν δυνάμει.

Η νομιμοποίηση της εισβολής είναι η ληθοποίηση της μνήμης μας. Όχι μόνο ξερίζωσαν γενιές, όχι μόνο έκλεψαν ζωές, όχι μόνο λάβωσαν τον ελληνισμό, τώρα θέλουν να ξεχάσουμε το μόνο που μας έχει απομείνει: τη μνήμη μας. Όμως η μνήμη μας είναι το κορμί μας. Για να πάρεις χρήματα μπορείς να τα πουλήσεις όλα ακόμα και τα πιο πολύτιμα. Ένα πράγμα δεν μπορείς να πουλήσεις: τον εαυτό σου. Διότι ακόμα κι αν γίνεις πλούσιος θα είσαι σκλάβος του άλλου. Χρειάστηκαν χιλιάδες χρόνια για να δημιουργηθεί η ελληνική οντότητα και τα δεινά που ξεπέρασε είναι αμέτρητα. Πλούτη έχουμε ελάχιστα: τον ήλιο της δικαιοσύνης, τη θάλασσα του πόθου, τη γη της μνήμης. Κανένας δεν μπορεί να μας τα κλέψει. Είναι το μόνο που έχουμε αλλά είναι δικό μας. Ένας μόνο είναι ο εφιάλτης μας: η προδοσία. Η δύναμη του λαού μας είναι επιφανειακά ελάχιστη όμως είναι βαθιά ριζωμένη. Αυτές οι ρίζες είναι οι στύλοι της αντίστασής μας. Όλοι το ξέρουμε. Όλοι το ξέρουν. Γι’αυτό και τώρα πολιορκούν τη μνήμη μας. Αν όμως την υπερασπιστούμε με όλη μας τη δύναμη, θα βοηθήσει το μέλλον μας.

Προσπαθούν να μας πείσουν με τα πολιτικά τους όργανα ότι πρέπει να ξεχάσουμε, για το καλό μας, για να ξεπεράσουμε τις δυστυχίες μας. Ξέρουν ότι η μνήμη μας πονά και θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτό τον πόνο εναντίον μας. Όμως ο ελληνισμός έμαθε να ζει και να δημιουργεί μ’ αυτόν τον πόνο. Δεν είναι ο πόνος που φταίει μα αυτός που τον προκάλεσε. Ο πόνος είναι η αντίσταση του κορμιού, η λαβωμένη μας μνήμη που ζει. Αν ζούμε ελεύθεροι είναι γιατί πονάμε και αν πονάμε είναι γιατί δεν ξεχνάμε. Αυτό είναι το δώρο της σκέψης. Όποιος ξεχνά το παρελθόν είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει. Όποιος δεν ξεχνά το λαβωμένο παρελθόν του θα προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον στ’αδέρφια του. Την Κύπρο που θα δουν τα παιδιά μας πρέπει να τη σκεφτούμε πριν κλείσουμε τα μάτια μας.