Με το έξυπνο παίγνιο Heraldo παρατηρούμε την ώρα του μαθήματος με μικρούς ανθρώπους ότι ο ισομορφισμός μεταξύ χρωμάτων και σχημάτων δεν είναι συμμετρικός για τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Έτσι βλέπουμε ότι πιο εύκολα παίζουν βάζοντας τα χρώματα πάνω στα σχήματα του άλλου παρά τα σχήματα στα χρώματα του άλλου. Στην πραγματικότητα αυτή η ασυμμετρία είναι φυσιολογική, διότι τα χρώματα που έχουν λένε ήδη τη φύση τους και δεν έχουν ανάγκη να βρουν ένα ισομορφισμό την ώρα που κοιτάζουν τα κομμάτια τους για να επιλέξουν αυτό που θα τοποθετήσουν στη σειρά, ενώ με τα σχήματα πρέπει ήδη να κάνουν αυτήν την επεξεργασία. Όταν όμως εξοικειώνονται με το Heraldo σιγά σιγά αυτός ο ισομορφισμός ενισχύεται ειδικά αν παίζουν κάθε φορά εναλλάξ με τη σχήματα και τα χρώματα. Το γεγονός ότι διαθέτουν 28 κομμάτια χρωμάτων και 28 κομμάτια σχημάτων επιτρέπει και στους πιο μικρούς μαθητές να μην μπλοκάρουν σε μερικές καταστάσεις. Επίσης η ίδια η διαδρομή όλων των κομματιών πάνω στο τραπέζι μπορεί να είναι και μια άσκηση για να μην υπάρξει εκφυλισμός της τεχνικής της αναγνώρισης. Σε κάθε περίπτωση βλέπουμε ότι ενώ τα κομμάτια είναι καθορισμένα υπάρχει ένα μεγάλο πλαίσιο δημιουργικότητας με τους μικρούς ανθρώπους. Και αφού έχει ενσωματωθεί εξ ολοκλήρου η γνώση του ισομορφισμού τότε οι μικροί μαθητές μπορούν κυριολεκτικά να διαβάσουν τα χρώματα πάνω σε πέτρινα ανάγλυφα πράγμα το οποίο αποδεικνύει ότι το Heraldo δεν είναι ένας κλειστός κόσμος, όπως το Domino, αλλά μια ανοιχτή δομή που επικοινωνεί με τον εξωτερικό κόσμο.