Ἀξιότιμον Κ^ον

Κωνσταντίνον Μάνον

Ἀρχιγόν τῶν ἐν ἩπείρῳἘθελοντῶν

Κρητῶν Σωμάτων

Ἐς Άρτα Ἡπείρου

Ἑλλάδος

———————————————————-

Ἐν λειβαδᾷ τῇ 8 Νοεμ.

1912

Ἀγαπητέ μοι Σύντεκνε

Κωνσταντίνε Μᾶνε

{Χαῖρε}

Ὑγιαίνω μέχρι τῆς

ὥρας, τουθ ὅπερ κί δι ὑμᾶς ἐ-

πιθυμῶ.

Διά τῆς παρούσης μου

ἐπιστολῆς ἀγαπητέ μοι Σύντε-

κνε, σᾶς συγχαίρω διά τήν ἀν-

δρείαν τήν ὁποίαν ἐδείξατε

εἰς τάς διαφόρους μάχαις, καθ

ἅς ἐτύχατε, καί δοξάζομεν τόν

Θεόν ὅπου τά τραύματα ἦσαν

ἐλαφρά.

Ἢμην δέ στενωχωρημένος

διότι διεδόθη ἐδώ ὅτι ἀπο-

λέσθης μέ ὅλον σου τό σῶμα, ἀλλά

εὑτυχῶς ἐπί ὁλίγας μόνον ἡμέρας δέ

ἤρκησε ἡ λυπηρά αὔτη διάδοσις ἔ-

πειτα ἐξηκριβώθη κί ἐχάριν τά

μέγιστα.

Καὶ ἀφ’ἑτέρου δέ εἶμαι στενοχωρη-

μένος ἐπειδή δέν σᾶς ἡκολούθησα,

ἐνῶ ἢμην συνενοημένος μετά

τοῦ ἐξαδέλφου μου ᾽Ιωάννου Π.

Μαραγκάκη νά σᾶς ἀκολουθήσω-

μεν· δέν σε ἡκολούθησα δέ δι-

ότι ἡσθένησα βαρέως κί ἐπί πολλάς

ἡμέρας ἢμην κλινήρης, καί τώρα

μόνον ἀρχίζω να ὑγιαίνω.

Λοιπόν ἀγαπητέ μου σύντεκνε ἒ-

χεται τήν εύχαρίστησιν κ’ βλέπε-

τε ὅτι εἶναι κ’ κατάληλος ἡ περί-

στασις, νά ἔλθω γράψετέ μου νά

ἔλθω κ’ μέ ποῖον τρόπον θά σέ εὓρω

να ἔλθω καί νά σέρνω ὅσον ὴμ-

πορῶ.

Πρόσφερε τούς ἀσπασ-

μούς μου είς τόν ἀνειψιόν μου

Βαρδῆν Κ. Σαρτζετάκιν, κ’ ἐς

τόν ἐξάδελφόν μου Ιωάννη

Π. Μάραγκάκι, κ’ είς τούς

συμπεθέρους Πρωτοπαπᾶδες

Ταῦτα σᾶς γράφω

ὁ Σύντεκνος σας

Βάρδας Τσουρῆς