Ο κατάλογος των μη αυτόνομων Εδαφών σύμφωνα με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών περιλαμβάνει τη Δυτική Σαχάρα, το Guam, τα αμερικάνικα Samoa, τη Nouvelle-Calédonie, τα νησιά Pitcairn, το Tokelau, την Anguilla, τις Bermudes, τα βρεταννικά νησιά Vierges, τα νησιά Caïmans, τα νησιά Falkland, το Gibraltar, Montserrat, τη Sainte-Hélène, Ascension et Tristan da Cunha, τα νησιά Turques-et-Caïques, τα αμερικάνικα νησιά Vierges και τη γαλλική Polynésie.

Ο κατάλογος των χωρών και υπερπόντιων εδαφών συμπεριλαμβάνει τις κτήσεις και τα υπερπόντια εδάφη των Κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά χωρίς ωστόσο να αποτελούν μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι οντότητες αυτές είναι: η Groenland, η Nouvelle-Calédonie και οι κτήσεις της, η γαλλική Polynésie, Saint-Pierre-et-Miquelon, τα Terres australes και γαλλικά ανταρκτικά, Wallis-et-Futuna, και Saint-Barthélemy. Υπάρχουν επίσης : Aruba, Bonaire, Curaçao, Saba, Saint-Eustache και Saint-Martin. Και τέλος : Anguilla, οι Bermudes, τα νησιά Caïmans, η Géorgie du Sud-et-τα νησιά Sandwich του Νότου, τα νησιά Falkland, Montserrat, τα νησιά Pitcairn, Sainte-Hélène, Ascension και Tristan da Cunha, το αντρκτικό βρεταννικό έδαφος, το βρετανικό έδαφος Ινδικού ωκεανού, τα νησιά Turques-et-Caïques και τα βρεταννικά νησιά Vierges.

Δεν είναι δύσκολο να δούμε ότι σε αυτούς τους δύο καταλόγους υπάρχει μία τομή μη κενή. Σε στρατηγικό πλαίσιο αυτό σημαίνει ότι παρά την παρουσία μιας οντότητας στον πρώτο, η παρουσία της στο δεύτερο της προσφέρει ένα status ριζικά διαφορετικό σε σχέση με τις άλλες.
Σε ό,τι αφορά το Gibraltar, αποτελεί μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι βλέπουμε πολύ καλά τον αυθαίρετο χαρακτήρα της παρουσίας στον πρώτο κατάλογο.

Και σε αυτό το πλαίσιο είναι συνετό να αναζητηθεί ο λόγος της παρουσίας της Δυτικής Σαχάρας σε αυτόν τον πρώτο κατάλογο, με δεδομένο τα άλλα στοιχεία αυτού.