Όταν ακούμε απλώς για τον αγωγό East Med, έχουμε την εντύπωση ότι πρόκειται για έναν αγωγό μεταξύ άλλων, ενώ στην πραγματικότητα για μας είναι βέβαια από τους πιο σημαντικούς. Ένα απλό διάγραμμα ροής το αποδεικνύει αλλά έχει ενδιαφέρον να το εξετάσουμε πιο αναλυτικά με τα νέα δεδομένα που υπάρχουν τώρα. Όταν άρχισε η ιδέα του αγωγού τα δεδομένα του Λιβάνου ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτα στον τομέα των υδρογονανθράκων και στην Αίγυπτο και το Ισραήλ δεν έχουν αυτά τα μεγέθη. Αν εξετάσουμε το σχηματικό χάρτη της εταιρίας ENI, βλέπουμε ότι ο Λίβανος, η Αίγυπτος και το Ισραήλ έχουν διασυνδέσεις με την κομβική ΑΟΖ της Κύπρου και ο αγωγός με διακλαδώσεις ακολουθεί το ίδιο νοητικό σχήμα. Στην συνέχεια συνδέεται με την ΑΟΖ της Ελλάδας για να καταλήξει στην ΑΟΖ της Ιταλίας και στην περιοχή Brindisi, με την προοπτική να τροφοδοτήσει γενικότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση. Βλέπουμε ότι από μόνος του δημιουργεί ένα συμμαχικό και συνεργατικό πλαίσιο επίπεδο στρατηγικής και ενέργειας για συνολικά έξι χώρες, οι οποίες παίζουν όλες ένα ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και αυτό είναι και εγγύηση σταθερότητας για την περιοχή. Με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβανόμαστε και την ισχύ που έχει η έννοια της ΑΟΖ για όλες αυτές τις χώρες και όχι μόνο για εμάς. Επίσης βλέπουμε ότι ο ρόλος της Κύπρου είναι σημαντικός, γιατί έχει κάνει ήδη τρεις συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ και αναμένει να κάνει και την τέταρτη με την Ελλάδα, η οποία έχει συμφωνία οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας από το 1977 με την Ιταλία. Έτσι σε τελική φάση όλες αυτές οι χώρες θα είναι συνδεδεμένες με την ΑΟΖ αλλά και με αυτόν τον αγωγό. Επίσης με τα νέα δεδομένα της Αιγύπτου, η εμπορευσιμότητα του αγωγού δεν είναι πια θεωρητική και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να τον ενισχύσουμε με την τριμερή.