Αν συνειδητοποιήσουμε ότι συνολικά την Ανατολική Μεσόγειο πριν από δεκαετίες τη θεωρούσαμε σε πρακτικό επίπεδο κενή από υδρογονάνθρακες παρόλο που είχαμε ήδη γεωλογικές ενδείξεις για την ύπαρξή τους, μπορούμε να κάνουμε μία αναλογία με τα δεδομένα που υπάρχουν Νότια της Κρήτης. Πριν την ανακάλυψη του Λεβιάθαν το 2010 και του Ζορ το 2015, δεν υπολογίζαμε ότι υπάρχουν γιγαντιαία και υπεργιγαντιαία κοιτάσματα στην περιοχή. Ενώ βέβαια υπήρχαν ήδη έρευνες και μάλιστα εντατικές στην ΑΟΖ της Αιγύπτου. Δίχως όμως να υπολογίζουν το μοντέλο με τον καρστικό ασβεστόλιθο που αλλάζει ριζικά τα δεδομένα με τις γεωτρήσεις. Αρκεί να εξετάσουμε την πυκνότητα της παρουσίας των εταιριών στην περιοχή για να καταλάβουμε ότι ακόμα και πριν είχαν προοπτικές. Το γεγονός ότι οι BP, IEOC, TOTAL, ENI, EDISON βρίσκονται όλες στην περιοχή και μάλιστα πολλαπλές φορές δίνει ενδεικτικά την αξία της προσμονής. Τώρα όμως με την ανακάλυψη του υπεργιγαντιαίου κοιτάσματος Ζορ, όλες οι εταιρείες έχουν ενεργοποιήσει το πρόγραμμα με έμφαση στο νέο μοντέλο. Αν λοιπόν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι Νότια της Κρήτης έχουμε το ανάλογο, μπορούν όσοι έχουν ένα όραμα για το μέλλον της Ελλάδας, να αντιληφθούν ποιες είναι οι προοπτικές μας Νότια της Κρήτης και πόσο θα αλλάξει η κατάσταση τα επόμενα χρόνια στην περιοχή αφού θα δούμε και εκεί μια ανάλογη πυκνότητα εταιρειών. Βέβαια θα πρέπει να περιμένουμε να ωριμάσει η σκέψη των αρμοδίων και των επισήμων αφού ουσιαστικά θα έχουν δει παντού στην Ανατολική Μεσόγειο τι γίνεται και τότε μπορεί το αρμόδιο Υπουργείο δίχως φοβίες και δογματισμούς να περάσει στην επόμενη φάση για την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων μέσω της έρευνας και της εξόρυξης.