Αντί να συζητούμε συνεχώς για προβλήματα που δεν έχουν καμιά λύση, γιατί είναι θεωρητικές προσεγγίσεις πάνω σε θέματα οικονομικής φύσης, όπου δεν υπάρχει καμιά συμφωνία απόψεων, θα ήταν καλό να επικεντρωθούμε στα κοιτάσματα πετρελαίου που βρίσκονται στην ελληνική ΑΟΖ και μάλιστα στο δεύτερο θαλάσσιο οικόπεδο του διαγωνισμού υδρογονανθράκων, διότι αποτελούν μια απτή πραγματικότητα που πρέπει να διαχειριστούμε στρατηγικά. Είναι μια περίπτωση τόσο απρόσμενη για τα ελληνικά δεδομένα που αποτελεί καινοτομία η αξιοποίησή τους. Πρέπει να προχωρήσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται στις διαπραγματεύσεις με την τριπλή κοινοπραξία, έτσι ώστε να μετατραπεί η όλη υπόθεση σε παράδειγμα προς μίμηση, όπως έγινε με το κοίτασμα Αφροδίτη στην κυπριακή ΑΟΖ. Τα ελληνικά κοιτάσματα Πύρρος και Αχιλλέας είναι το άμεσο μέλλον της Ελλάδας και η αξιοποίησή τους εξαρτάται από εμάς μέσω της συμφωνίας που μπορούμε να κάνουμε για ν’ αρχίσουν οι γεωτρήσεις. Είμαστε στο πλαίσιο ενός διαγωνισμού που είναι αποδεκτός από τα 28 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η πρωτοβουλία είναι δική μας.