Όταν το βλέμμα μου αντίκρισε για δεύτερη φορά
την εγκαταλειμένη μοναξιά
δεν ένιωσε τη λύπη των ανθρώπων
μόνο τα δάκρυα της πέτρας.
Εκείνη μόνο κράτησε γερά το έργο του γιαρά
μες στην αόρατή μας ερημιά
δεν άφησε τον πόνο της πατρίδας
ούτε τα φρούρια της μνήμης.

Κι όταν τα χέρια μου ακούμπησαν τα μυστικά κεριά
μες στην αδούλωτή μας εκκλησιά
δεν ένιωσαν το πέσον του γιασίρη
μόνο τα χρώματα της πέτρας.