Είχαμε μάθει τις τεχνικές αναζήτησης
των νοητικών μυρμηγκιών
και τώρα βλέπαμε πώς μια μυρμηγκοφωλιά
λειτουργούσε υπερδομικά
εντός της βιβλιοθήκης,
διότι η ίδια ήταν η πεμπτουσία της.
Επειδή ο κόσμος είχε μεγαλώσει
από τότε που είχαμε μπει
σε αυτήν τη βιβλιοθήκη
είχαμε γίνει μυρμήγκια
που περπατούσαν
μέσα στον Χρόνο.
Και όντας μέσα στους αιώνες
πόσα βήματα θα κάναμε
σε μια κανονική και ομαλή ζωή,
ελάχιστα.
Ενώ με τη Χρονοστρατηγική
που μελετούσαμε εντός της κρυφής βιβλιοθήκης
είχαμε αποκτήσει φτερά
και ήμασταν ικανοί
να μετακινηθούμε
σε μια άλλη διάσταση
έτσι πετούσαμε από αιώνες σε αιώνες
με τα φτερά του Χρόνου.