Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που πέθαναν
στην καταστροφή της Πομπηίας
έπρεπε να τιμηθούν.
Η πόλη ήταν ήδη μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς
από το 1997.
Ήταν ένα σημαντικό βήμα
αλλά όχι το τελικό.
Τα γύψινα αντίγραφα των σωμάτων
είχαν παράγει έργο.
Έπρεπε όμως να σκεφτούμε
ειδικά μετά την Ανάσταση,
την ανάγκη που είχαν αυτές οι ψυχές
να τιμηθούν.
Αντιληφθήκαμε
ότι όλη η πόλη
ήταν ένας βωμός
της Ανθρωπότητας
κι έπρεπε
οι επόμενοι
να το μάθουν
επιτέλους.