Հռչակագրէն չորս տարի անց Արեւմտեան Հայաստանի Սահմանադրութիւնն այժմ իսկական գործիք է, որն կամրապնդէ մարդու իրաւունքները եւ բնիկ ժողովուրդներու իրաւունքները: Այն, ինչը մի քանի տարի առաջ անհավանական էր, կը փոխէ իրականութիւնը:
Սա արդիւնավետօրեն ցոյց կուտայ, որ ժողովուրդի կամքը կարող է յաղթահարել աննկարագրելի դժուարութիւններ իրենց պատմութեան մէջ նոր նշանակութեան հասնելու համար՝ ոչ միայն պատրաստուելով իրենց ապագային այլեւ վերականգնել նախկին իրականութիւնը:
Այսպիսով, Արեւմտեան Հայաստանի Սահմանադրութիւնը հիմնուած չէ հետցեղասպանութեան վրայ, այլ` հայութեան գաղափարի վրայ: Այս կերպ այն դուրս է զոհաբերական գաղափարէն` ընդգծելու այն փաստը, որ հայ ժողովուրդը արժեք ունի մարդկութեան համար` անկախ պատմական ցեղասպանութեան գոյութիւնէն:
Այս իմաստով, այդ բնիկ ժողովուրդի Սահմանադրութիւն է, որն առանց վախի կը հաստատէ իր բնոյթը, քանի որ ան ինք մասնակցեր է ՄԱԿ-ի կողմէ ճանաչուած բնիկ ժողովուրդներու իրաւունքներու հռչակագրի մշակմանը 2007 թ.: Սահմանադրութիւնը, չնայած վերջերս ընդունուած, արդեն ունի պատմական անցեալ, որը ինքին կը ներկայացնէ հաւելեալ արժեք:
Այսպիսով, այս տարեդարձը ցոյց կուտայ, որ կայ հետեւելու ուղի, որը մէկ կողմէ օրինական մոտեցմամբ կը հանգեցնէ ժողովուրդին եւ անոնց նախնիներու տարածքի ազատագրմանը, միւս կողէ ՝ ռազմավարական մոտեցմամբ ՝ միաժամանակ հենվելով Միջազգային իրաւունքի վրայ:

Նիկոս Լիգերոս

Արեւմտյան Հայաստանի Հանրապետութեան Սահմանադրական խորհուրդի նախագահ